புறம் நோக்கில் முரண்நானூறு,
அகம் நோக்கில் அழகே நானூறு….
Advertisements
இரவெனும் கடலில்,
நினைவெனும் குளத்தில்,
நித்தமொரு கல் வீசிச் செல்கிறது….
எதற்கோ, எவரோ, எவருக்காய் எழுதிய பாடல் எனக்காகிப்போனதிந்த முன்னிரவில்….
சாக்கடை மீது நின்று பார்த்து ரசிக்கிறேன்….
அது சென்று தூரக் கலக்கும் நீளக் கடலின் பேரழகை…..
நம்மின் வரிவரி விரலிடுக்கில் சிக்கிக் கொண்டதென் உலகம்….
எந்நாளும் கொண்டாடும் என் வீட்டின் கொலு பெண்மை இவள்…
கை விரல் பிடித்து,
கைரேகை பார்த்து,
எதிர் காலம் கணித்துச் சொன்னேன்……….., “அவளுக்கு பேரின்பம் பிடிக்கப்போகிறதென்று”,
எவ்வாறென்றாள்…………..?
இப்போது பிடித்த கையை எப்போதும் பிடிக்கப் போவது நானானதாலென்றேன்…
உயிரெழுத்தும், மெய்யெழுத்தும், அவ்வளவு ஏன் உயிர்மெய் எழுத்தும் கூட ஆயுத எழுத்தாக உருமாறி என்னை வெல்கிறது அவள் கோபப்படும் போது ஃஃஃ
அகம் மூடி ,
ஆயிரம் முகமூடி ,
தினம் கோடி மனிதர்கள் தங்களைத் தினம் தேடி ,
மீண்டும் மீண்டு தொலைக்கிறோம் அவர் அவரை.
கஷ்டத்தை உணவாக்கி,
கண்ணீரைத் தண்ணீராக்கி,
அடி வயிற்றுச் சூட்டை அனலாக்கி அவன் கொண்டான் பசியாற நற்சுவை…..
