என் மென் கூடு

அலை மோதி உடையாத கூடு இங்கிருக்க,
நுரை மோதி உடைகிறதென் மென் கூடு.

கடல் சேர்தல் என்பது

ஒரு வேடிக்கை பார்ப்பவனாக,
ஒரு தேசாந்திரியாக,
ஒரு பார்வையாளனாக,
ஒரு பறவையாக,
ஒரு ஏதேனும் ஒருவனாக

கரை அமர்ந்து கடல் பார்க்கையில், இப்பெரும் கடலையும் உள்வாங்கிக் கொள்கிறது இச்சிறு மனது, அன்பின் சிறுகூடடைவதில் திருப்தியடையும் பெரும்மனது போல.

எப்பொழும் கடல் சேர்தல் என்பது கரை சேர்வதாக முடிகிறது எனக்கு.

அழு அதன் ஆழம் வரை!

அவ்வளவு எளிதில் வாய்ப்பதில்லை, முழுமையான அழுகையை நிறைவேற்றுவதற்கான ஒரு வாய்ப்பு.

மனம் மகிழ்வதைப் போல
மனம் வருந்தல் எளிதில் நிகழ்த்திவிட முடிவதில்லை…

இடம் பொருள் ஏவல் என எல்லாம் பார்க்கவேண்டியதாயிருக்கிறது…

இழந்ததை நினைத்து அழவோ,
இருப்பதை நினைத்து அழவோ, இனிவருவது நினைத்து அழவோ,

என ஒரு பெரும் காரணம்,
கொடும் வலி, நெடும் நேரம், ஒற்றைத் தனிமை எல்லாம் ஒருசேரத் தேவைப்படுகிறது இதற்கு…

இவையெல்லாம் மொத்தமாய்க் கிடைக்கும் அரிய நிகழ்வுக்கு காத்திருக்கையில், அழுகைக்கான அத்தனை காரணங்களும் நமத்துப் போய்விடுகின்றன உள்மன ஈரங்களில்…

அன்றாடம் அழும் இச்சமூகம் இன்னும் அழுகையின் ஆழத்தைப் புரிந்து கொள்ள முயல்வதே இல்லை…

யாரேனும் அழுதாலோ, அழுக முற்பட்டாலோ, அதீத கேள்விகள் ஏதுமின்றி முழுவதுமாக அழ உதவிடுங்கள். அழுது முடித்ததும் அணைத்துத் தேற்றிக் கொள்ளலாம், அதுவரை நிம்மதியாக அவர்கள் ஆழ அழுது மீளட்டும்…

தூக்கம் கெடுத்த கொசு

தூக்கமில்லா இரவுகளில் துணைக்கு வந்தமரும் கொசு,
இரவின் பெருவலியை தன்னளவு சிறியதாக மாற்றிவிடுகிறது…

கடல் சூழ் உலகிது

எத்தனிமையில், எவ்விடத்தில் யார் இருப்பினும், ஏதோவொரு தூரத்தில் பேரன்பும், பெருங்கடலும் சூழ் உலகிது.

அலையாய் அவ்அன்பின் கடல் சேர்கையில், கரை சேர்கிறோம் நாம்…

நாம் மழை இரசித்தல் என்பது…

https://wp.me/p9SSpN-1a

மண்ணைச் சுடும் மழை

பாலைவனத்தில் பெய்யும்
இரவும், மழையும்
மண்ணைச் சுடும் என்பதில்
ஆச்சரியம் ஏதுமில்லை.

அம்மண் வெயில் மட்டும்
எதிர்பார்த்துப் பழகியது.

எதிர்பாராது வரும்
பெருமழையும், பேரன்பும்
பாலைவன மண்ணையும்,
பாலைவன மனிதர்களையும்
தன்நிலை தடுமாறத்தான் செய்யும்.

– ரகு

ஒற்றைச் சிறகு

ஆகப்பெருஞ்சுமை அதுவெனயெண்ணி தன்மென் சிறகைப் பெருவெறுப்பில் பிய்த்தெறியும் பறவையினெதிரில்,

ஒற்றைச் சிறகொன்று மட்டுமதுகொண்டு தன்கடுஞ்சிறை தப்பும் பறவையின் மீது கண்பார்வைபட்ட தருணத்தில்
இதுவரை பிய்த்துத்துப்பிய நம்பிக்கைகளைப்
பொருக்கியெடுத்து அதுமுதல் மீண்டு வாழவிருக்கிறது முதல் பறவை…

மழை எனக்கு நீர்த்துளி மட்டுமல்ல

கண்ணாடி ஜன்னலுக்கு முன்னும், பின்னும் மழையும், நானும்.

ஜன்னலின் முன் மழை பெய்துகொண்டிருக்கிறது.
ஜன்னலின் பின், நான் நனைந்துகொண்டிருக்கிறேன்.

ஜன்னலைக் கடந்த காற்று எனக்கு மழையாகிறது.

மழை எனக்கு நீர்த்துளி மட்டுமல்ல, காற்றும்.